Ανοιχτό κάλεσμα στο κοινό της Θεσσαλονίκης να δημιουργήσει με τα μάτια κλειστά απηύθυναν μέλη της μη κυβερνητικής οργάνωσης «αναπηρία σήμερα», σε συνεργασία με την επιτροπή κοινωνικής πολιτικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Δεκάδες εθελοντές επέλεξαν να βυθιστούν για μερικά λεπτά στο σκοτάδι και να προσπαθήσουν μέσα από τη βιωματική αυτή εμπειρία να ζήσουν τι αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι με τα προβλήματα όρασης. Το αποτέλεσμα είχε μεγάλο ενδιαφέρον.
"Αρχικά απλά τρομάζεις. Μετά... αφήνεσαι. Η δημιουργία δεν έχει ούτε μάτια, ούτε αυτιά". Ήταν τα λόγια της 18χρονης Χριστίνας Σίσκου η οποία θέλησε να ζήσει την εμπειρία του πως είναι να είσαι τυφλός. Και περιέγραψε αυτήν, ακριβώς, την εμπειρία. "Είναι πολύ δύσκολο να στηρίζεσαι σε άλλους. Χάνεσαι", συνέχισε. "Νοιώθω πολύ δυνατά τον ήχο. Έχω δύναμη στην αφή και αισθάνομαι, καλύτερα την αίσθηση του πηλού και την υγρασία του", έλεγε καθώς προσπαθούσε να κάνει ένα μικρό γλυπτό.
Η συνδρομή της όρασης στη ζωγραφική, στη γλυπτική ,στις κατασκευές θεωρείται για τον βλέποντα πληθυσμό αυτονόητη και απαραίτητη. Η εμπειρία της δημιουργίας με τα μάτια κλειστά ασφαλώς βοηθά στην κατανόηση για αυτόν που βλέπει για το τι αντιμετωπίζει κάποιος που δεν βλέπει.
Η βιωματική αυτή δράση σύμφωνα με τους διοργανωτές φιλοδοξεί να προσφέρει κάτι παραπάνω. Όσοι συμμετάσχουν έχουν την ευκαιρία να επανεκτιμήσουν τη δύναμη των υπολοίπων αισθήσεων εκτός από την όραση που ενδεχομένως περνούν συχνά σε δεύτερη μοίρα και αξιοποιούνται αρκετά.
"Δεν ήταν ένα απλό χάπενιγκ, αλλά μία βίωση", σχολίασε ο Χ. Μπίμπασης, εκπρόσωπος της οργάνωσης.
"Αρχικά απλά τρομάζεις. Μετά... αφήνεσαι. Η δημιουργία δεν έχει ούτε μάτια, ούτε αυτιά". Ήταν τα λόγια της 18χρονης Χριστίνας Σίσκου η οποία θέλησε να ζήσει την εμπειρία του πως είναι να είσαι τυφλός. Και περιέγραψε αυτήν, ακριβώς, την εμπειρία. "Είναι πολύ δύσκολο να στηρίζεσαι σε άλλους. Χάνεσαι", συνέχισε. "Νοιώθω πολύ δυνατά τον ήχο. Έχω δύναμη στην αφή και αισθάνομαι, καλύτερα την αίσθηση του πηλού και την υγρασία του", έλεγε καθώς προσπαθούσε να κάνει ένα μικρό γλυπτό.
Η συνδρομή της όρασης στη ζωγραφική, στη γλυπτική ,στις κατασκευές θεωρείται για τον βλέποντα πληθυσμό αυτονόητη και απαραίτητη. Η εμπειρία της δημιουργίας με τα μάτια κλειστά ασφαλώς βοηθά στην κατανόηση για αυτόν που βλέπει για το τι αντιμετωπίζει κάποιος που δεν βλέπει.
Η βιωματική αυτή δράση σύμφωνα με τους διοργανωτές φιλοδοξεί να προσφέρει κάτι παραπάνω. Όσοι συμμετάσχουν έχουν την ευκαιρία να επανεκτιμήσουν τη δύναμη των υπολοίπων αισθήσεων εκτός από την όραση που ενδεχομένως περνούν συχνά σε δεύτερη μοίρα και αξιοποιούνται αρκετά.
"Δεν ήταν ένα απλό χάπενιγκ, αλλά μία βίωση", σχολίασε ο Χ. Μπίμπασης, εκπρόσωπος της οργάνωσης.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου