Μία νέα μέθοδος συρρίκνωσης των ψυχρών όζων του θυρεοειδούς με λέιζερ θα αρχίσει να εφαρμόζεται μέχρι το τέλος του έτους για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο νοσοκομείο Παναγία της Θεσσαλονίκης. Προϋπόθεση για την εφαρμογή της μεθόδου αυτής είναι ο όζος να είναι μονήρης και να έχει γίνει βιοψία, το αποτέλεσμα της οποίας να είναι αρνητικό για καρκίνο. Ένας άλλος νέος τρόπος αντιμετώπισης των ψυχρών όζων είναι η έγχυση αιθανόλης, δηλαδή γίνεται μία ένεση αιθανόλης στον μονήρη όζο και αυτός συρρικνώνεται. Για τις περιπτώσεις μεγάλης πολυοζώδους βρογχοκήλης η οποία προκαλεί προβλήματα στον ασθενή συνιστάται η χορήγηση ραδιενεργού ιωδίου πάντοτε βέβαια υπό ορισμένεςπροϋποθέσεις και υπό ιατρική παρακολούθηση.
Αυτά επισήμαναν ο καθηγητής ενδοκρινολογίας Γεράσιμος Κρασσάς και η ενδοκρινολόγος επιμελήτρια της ενδοκρινολογικής κλινικής του νοσοκομείου Παναγία, Φωτεινή Παπαδοπούλου στην διάρκεια συνέντευξης Τύπου με αφορμή το 33ο Πανευρωπαϊκό Συνέδριο Θυρεοειδούς που θα πραγματοποιηθεί από 20-24 Σεπτεμβρίου στη Χαλκιδική.
Στην Ελλάδα έχει βρεθεί ότι το 15 -20% περίπου από τους ψυχρούς όζους έχουν κακοήθη χαρακτηριστικά. Σύμφωνα με έρευνα που έγινε τη δεκαετία 1980-1990 στο νοσοκομείο Παναγία σε 850 ασθενείς, βρέθηκε ότι το ποσοστό καρκίνου στους ψυχρούς όζους ήταν 15,3%. Το ίδιο ποσοστό βρέθηκε και σε πληθυσμό της Αθήνας σε μελέτη του νοσοκομείου Αλεξάνδρα.
Οζώδης βρογχοκήλη είναι η διόγκωση του θυρεοειδούς, η οποία χαρακτηρίζεται από δομικές ή λειτουργικές αλλαγές σε μια ή περισσότερες περιοχές του θυρεοειδούς με αποτέλεσμα ο αδένας να αποκτά οζώδη διαμόρφωση. Ο όζος ανακαλύπτεται είτε κλινικά με την ψηλάφηση, είτε μετά από απεικονιστικό έλεγχο του τραχήλου. Το σπινθηρογράφημα του θυρεοειδούς χαρακτηρίζει έναν όζο θερμό ή ψυχρό.
Ο ψυχρός όζος έχει πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες να είναι καρκίνος. Η καλύτερη διαγνωστική μέθοδος είναι η βιοψία δια βελόνης. Κάθε όζος στο θυρεοειδή που ξεπερνάει το 1 εκ. σε διάμετρο θα πρέπει να υποβάλλεται σε βιοψία με βελόνη για να διαπιστωθεί αν πρόκειται για καρκίνωμα ή όχι. Η αξιοπιστία της μεθόδου αυτής αγγίζει το 90-95%.
Η συχνότητα εμφάνισης όζου στις γυναίκες ανέρχεται σε 5-10%, στους άνδρες 1-2%. Το υπερηχογράφημα υψηλής ευκρίνειας που χρησιμοποιείται τα τελευταία χρόνια μπορεί να διαγνώσει πολύ μικρούς, κλινικά άνευ σημασίας όζους, με αποτέλεσμα η συχνότητά τους να αυξάνει μέχρι και σε ποσοστό 50%.
Το κάπνισμα επιβαρύνει αφάνταστα τη δημιουργία βρογχοκήλης και όζων στον θυρεοειδή αδένα, φαίνεται δε ότι, λόγω της αύξησης σε μεγάλο ποσοστό του καπνίσματος ιδιαίτερα στις γυναίκες τα τελευταία χρόνια, το ποσοστό ανεύρεσης οζώδους βρογχοκήλης στους διάφορους πληθυσμούς έχει πολλαπλασιαστεί.
Ωστόσο σύμφωνα με τρεις μεγάλες μελέτες που έγιναν την τελευταία 8ετία στις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Ευρώπη, το κάπνισμα έχει ευεργετική δράση στον καρκίνο του θυρεοειδούς καθώς «ξεκλειδώνει» γονίδια τα οποία προστατεύουν από την νόσο.
Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ
Όσον αφορά τον καρκίνο του θυρεοειδούς ο καθηγητής ενδοκρινολογίας στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ Wilmar Wiersinga ανέφερε ότι αφορά το 1-2,5% όλων των καρκίνων του ανθρώπου και ότι από το 1980 παρατηρείται μια σταθερή αύξηση της συχνότητάς του. Αυτό οφείλεται, στην αύξηση του ραδιενεργού ιωδίου στην ατμόσφαιρα , τύπου Τσερνομπίλ, στα βρογχοκηλογόνα στοιχεία της ατμόσφαιρας (αιωρούμενα σωματίδια, προϊόντα καύσεως) και στα βρογχοκηλογόνα διατροφής. Επίσης στο γεγονός ότι σήμερα υπάρχουν πιο αξιόπιστες διαγνωστικές μέθοδοι, όπως η βιοψία με βελόνα που έχει βελτιώσει πολύ τη διάγνωση σε πρώιμα στάδια. Αυτός είναι ο λόγος που η θεραπευτική αντιμετώπιση των αρρώστων έχει βελτιωθεί πάρα πολύ σημαντικα.
Η συχνότητα εμφάνισής του είναι 2,9% στις γυναίκες και 1,9% στους άνδρες ενώ είναι σπάνιος στα παιδιά. Στις γυναίκες ο καρκίνος του θυρεοειδή αυξάνεται σε ποσοστό 4,3% κάθε χρόνο και στους άνδρες σε ποσοστό 1,9%. Στον καρκίνο αυτό οφείλεται το 1% των θανάτων των γυναικών που πεθαίνουν από νεοπλάσματα. Από μία μελέτη η οποία έγινε πρόσφατα στην Β. Ελλάδα, και συγκεκριμένα στο Νοσοκομείο Παναγία, διαπιστώθηκε ότι η αύξηση του καρκίνου του θυρεοειδή στη δεκαετία του ’90 ήταν 6,7% μεγαλύτερη σε σχέση με τον αριθμό των περιστατικών της δεκαετίας του ’80.
Ο καρκίνος του θυρεοειδούς διαχωρίζεται στο διαφοροποιημένο καρκίνωμα, στο μυελοειδές και στο αναπλαστικό. Το διαφοροποιημένο καρκίνωμα διακρίνεται σε θηλώδες και θηλακιώδες, έχει δε πολύ καλή πρόγνωση, αντιμετωπίζεται με ολική θυρεοειδεκτομή και συμπληρωματικά με τη χορήγηση δόσης ραδιενεργού ιωδίου. Το αναπλαστικό καρκίνωμα έχει βαρύτατη πρόγνωση και συνήθως οι άρρωστοι πεθαίνουν μέσα στους πρώτους 6 μήνες από τη διάγνωση.Η θεραπεία του καρκίνου του θυρεοειδούς είναι βασικά χειρουργική, με στόχο να αφαιρεθεί όλος ο θυρεοειδικός ιστός και να μην παραμείνουν υπολείμματα του αδένα.
Ένα καινούργιο φάρμακο δοκιμάζεται σήμερα (vandetanid), σε αρρώστους οι οποίοι πάσχουν από οικογενές μυελοειδές καρκίνωμα του θυρεοειδούς με μεταστάσεις, και τα πρώτα αποτελέσματα φαίνεται να είναι θετικά. Σε πολυκεντρική μελέτη στην οποία συμμετέχουν 10 αντικαρκινικά κέντρα, 9 από τις Η.Π.Α. και ένα από την Ευρώπη, μελετήθηκαν 30 άρρωστοι και τα μέχρι τώρα αποτελέσματα δείχνουν ότι το φάρμακο αυτό αναστέλλει την καρκινογένεση και την εξέλιξη του όγκου, όπως επίσης και των μεταστάσεων.
Για το μυελοειδές καρκίνωμα του θυρεοειδούς με μεταστάσεις οι θεραπευτικές παρεμβάσεις μέχρι σήμερα είναι περιορισμένες και τις περισσότερες φορές δεν έχουν ουσιαστικό αποτέλεσμα. Στους ασθενείς αυτούς έχουν δοκιμαστεί αρκετά αντικαρκινικά φάρμακα, τα οποία όμως δεν έχουν βοηθήσει.
Η συχνότητα του μυελοειδούς καρκινώματος αποτελεί το 2-5%, του καρκίνου του θυρεοειδούς για την Ελλάδα και από αυτό το ποσοστό το 60% είναι οικογενές. Η μέτρηση της καλσιτονίνης, η οποία βρίσκεται αυξημένη, είναι απαραίτητη για την διάγνωση. Ο οικογενής χαρακτήρας της νόσου επιβεβαιώνεται με γενετική ανάλυση και αν η καλσιτονίνη είναι αυξημένη, ακόμα και χωρίς να υπάρχει διαταραχή του θυρεοειδούς, αυτός αφαιρείται με ολική θυρεοειδεκτομή από την παιδική ηλικία για να μην αναπτυχθεί η νόσος.
ΑΠΕ - ΜΠΕ
